Globalne rynki akcji mają za sobą tydzień gry w kontekście skokowego podniesienia apetytu na ryzyko. W pierwszej połowie tygodnia gracze z optymizmem zareagowali na kruchy rozejm na Bliskim Wschodzie, by drugiej skupić się na doniesieniach, iż negocjacje handlowe USA zmierzają do końca. Dwa kluczowe elementy, które zdominowały tydzień przykryły inne treści – jak np. wyższy od oczekiwań odczyt indeksu PCE-Core w USA czy wystąpienia prezesa Rezerwy Federalnej podkreślające postawę wait&see w polityce amerykańskiego banku centralnego. Całość zsumowała się w kilkuprocentowe zwyżki najważniejszych indeksów, z których Wall Street wygenerowała nowe rekordy wszech czasów dla Nasdaqa Composite i S&P500. W przypadku Wall Street oznacza to odrobienie całości strat poniesionych po ogłoszeniu przez prezydenta Donalda Trumpa nowego reżimu celnego. Bez wątpienia, częścią układu sił był też spadek cen ropy, która skokowo dostosowała się do zakończenia walk między Iranem i Izraelem. Spadek cen surowca zredukował obawy o wzrost presji inflacyjnej z tego kierunku, nie mówiąc już o ryzyku załamania wzrostu gospodarczego, gdyby Iran zdecydował się na zamknięcie żeglugi w Cieśninie Ormuz, przez którą płynie w świat niemal całość eksportu ropy z Zatoki Perskiej. Sumując, rynki akcji mają za sobą tydzień, w którym odwróceniu uległo niemal wszystko, czego obawiali się inwestorzy w ostatnich dwóch tygodniach.

Na poziomie zachowania giełd – zwłaszcza amerykańskich – do odnotowania jest fakt odrobienia całości strat, jakie rynki poniosły po wypowiedzeniu wojny celnej światu przez prezydenta Donalda Trumpa. W zachowaniach inwestorów widoczny jest zakład, iż całość zamieszania znajdzie swój szybki finał w postaci porozumień USA z największymi partnerami handlowymi jeszcze przed 9 lipca, ale naprawdę ze strony administracji w Waszyngtonie płyną już sygnały, iż część porozumień może zostać domknięta dopiero 1 września, na co miał już wyrazić zgodę prezydent USA. Naprawdę jednak, rynki kupują ciągle raczej nadzieje na nowe porozumienia handlowe niż twarde fakty. Na dziś jedynym pewnym porozumieniem handlowym jest umowa pomiędzy USA i Wielką Brytanią, która obejmuje również czasowe rozwiązania. Inne ważne – jak z Chinami czy Unią Europejską - są ciągle w fazie negocjacji, a kolejne właśnie załamały się, jak USA z Kanadą. Również umowa z Japonią jawi się ciągle jako problematyczna i trudna do zawarcia ze względu na wagę sektora motoryzacyjnego. Patrząc na Bliski Wschód również trudno znaleźć przekonanie, iż rozejm między Izraelem i Iranem jest trwały. Ze spekulacji prasowych wynika, iż cele wojskowe, z jakimi Izrael i sojusznicy Izraela przystąpili do wojny nie zostały do końca zrealizowane, więc ewentualny wybuch kolejnych walk może być nie tylko możliwy, ale też pożądany przez przeciwników zbrojeń Teheranu i ożywienia programu jądrowego władz w Iranie.

Jeśli jednak z powyżej zarysowanych kierunków nie napłyną negatywne niespodzianki, rynki akcji mają szansę skupić się na elementach bliższych wydarzeniom czysto giełdowym. Kończący się dziś czerwiec zachęca do rozgrywki pod rozliczenia kwartalne, gdy już we wtorek uwaga zacznie przesuwać się na comiesięczne dane z rynku pracy w USA. Dane – ze względu na piątkowe święto – zostaną opublikowane w czwartek, więc pierwszy tydzień lipca przyniesie zagęszczenie zmiennych makro. Dane będą czytane z pytaniami o kondycję gospodarki amerykańskiej i przyszłość polityki monetarnej w USA. Później, na scenę wkroczy sezon publikacji wyników kwartalnych, który może przynieść dużą dawkę zaskoczeń. Wyniki za I kwartał zawierały w sobie masę ostrzeżeń ze strony spółek w kontekście niepewności oszacowania wpływu polityki celnej na kondycję biznesów. W istocie, część spółek prognozowała dwa scenariusze – negatywny i pozytywny – gdy inne wstrzymały się od prognozowania przyszłości. W połączeniu ze wzrostem wycen po kwietniowo-czerwcowym rajdzie byków, lipcowy sezon publikacji wyników kwartalnych jawi się zatem jako okres większej zmienności, która będzie budowana zarówno na pozytywnych, jak i negatywnych zaskoczeniach ze strony spółek. W praktyce, warto oczekiwać dość nerwowego okresu, w którym trudno będzie o jednoznaczną kontynuację zwyżek, jakich doświadczyły średnie amerykańskie w okresie kwiecień-czerwiec.

Adam Stańczak
Analityk DM BOŚ 
Wydział Analiz Rynkowych
Dom Maklerski Banku Ochrony Środowiska S.A.