Pierwszy tydzień lipca na globalnych rynkach akcji został zdominowany przez Wall Street i doniesienia z USA. Skrócony do właściwie trzech i pół sesji handel na rynkach amerykańskich wypełniły dane makro i informacje polityczno-gospodarcze, które zsumowały się optymistyczny obraz pozwalający szukać zwyżek większości sektorów. Z perspektywy końca tygodnia widać, iż na Wall Street właściwie wszystko grało w byczym obozie, a dokładniej było przyjmowane jako argumenty wzrostowe. Pierwszym elementem były dane z rynku pracy, które wprawdzie straszyły negatywnym odczytem ADP, ale już czwartkowa publikacja Departamentu Pracy zaskoczyła pozytywne niemal w każdym wymiarze. Stopa bezrobocia spadła do 4,1 procent przy prognozie wzrostu z 4,2 procent do 4,3 procent. Liczba miejsc pracy poza rolnictwem wzrosła o 147 tysięcy przy prognozie 113 tysięcy. Dane za czerwiec zostały też uzupełnione rewizją w górę odczytów za kwiecień i maj na sumę 16 tysięcy etatów. Całość została uzupełniona porozumieniem handlowym z Wietnamem, a kropkę nad i postawiło przegłosowanie reform podatkowych prezydenta Donalda Trumpa, na które oczekiwali inwestorzy. Pochodną były solidarne zwyżki amerykańskich średnich, które zyskały od 1,6 procent w przypadku Nasdaqa Composite przez 1,7 procent w przypadku szerokiego S&P500 po 2,3 procent dla DJIA. Europa nie zdołała posilić się tym impulsem i DAX spadł o 0,8 procent, gdy francuski CAC zanotował kosmetyczną zwyżkę o niespełna 0,1 procent. 

Z zarysowanego wyżej obrazu wyłania się optymistyczna mieszanka kondycji gospodarki i warunków, w jakich będą operowały rynki w bliskiej przyszłości. Naprawdę jednak każdemu z tych elementów można zarzucić równie dużo negatywów. Po pierwsze, przegłosowanie reformy podatkowej Donalda Trumpa oznacza, iż w kolejnych 10 latach gospodarka amerykańska będzie operowała w kontekście zwiększonej podaży długu, bo spadek podatków zwiększy zadłużenie rządu federalnego. Po drugie, dane z rynku pracy wyglądają jednoznacznie pozytywnie tylko na powierzchni. Bliższe przyjrzenie się raportowi Departamentu Pracy pokazuje, iż imponujący wzrost liczby etatów został osiągnięty przez zatrudnienie poza sektorem prywatnym. W istocie, zatrudnienie w sektorze prywatnym wzrosło o ledwie 74 tysiące, co oznacza najniższy odczyt od kilku miesięcy. Raport został uzupełniony również kosmetycznym wzrostem płacy godzinowej i spadkiem długości tygodnia pracy. Każdy z tych odczytów może nie kwestionuje pozytywnej wymowy głównych danych – bezrobocia i miejsc pracy poza rolnictwem – ale dodaje kontekstu, który musi być brany pod uwagę, gdy ocenia się zeszłotygodniowe raporty jako jednoznaczne w wymowie i jednoznacznie pozytywne. Wreszcie, porozumienie handlowe USA z Wietnamem może jawić się jako dobre, ale zawiera 20-procentową stawkę celną, która jest oczywistym uderzeniem w firmy chińskie produkujące w Wietnamie, więc pośrednio utrudnia też negocjacje kluczowej umowy z Chinami. 

Niezależnie, pochodną dobrego tygodnia było zameldowanie się S&P500 i Nasdaqa Composite na poziomach najwyższych w historii, co zostało poprzedzone odrobieniem całości strat poniesionych przez rynki w kwietniu. Ostatni element jawi się również jako jednoznacznie optymistyczny, ale oznacza też, iż Nasdaq Composite wzrósł w ledwie trzy miesiące o 39 procent  - od kwietniowego dołka intra do lipcowego szczytu intra. W przypadku S&P500 wzrost w tym samym układzie wyniósł blisko 30 procent. Wreszcie DJIA zyskał niespełna 23 procent. W takimi kontekście wyceny muszą być poważnie rozciągnięte, co samo w sobie sprzyja jakiejś formie korekty. Niewiadomą pozostaje wpływ  ceł na inflację, która dopiero w przyszłości zacznie pokazywać efekty nowego reżimu celnego w USA. Słoniem w tym składzie porcelany pozostaje prezydent Donald Trump, który stale trzyma klucz do negocjacji handlowych z największymi partnerami handlowymi, w tym z Unią Europejską, Japonią i Chinami. Najwięcej jednak będzie zależało od wyników finansowych spółek. Jeśli raporty za II kwartał uzasadnią wyceny, to hossa na Wall Street może znaleźć przedłużenie na letnie miesiące, które będą też pozycjonowaniem się rynków pod obniżki ceny kredytu ze strony banku centralnego w drugiej połowie roku. W przypadku rozczarowań ze strony spółek, warto liczyć się z ryzykiem letniej korekty, która zainicjowana może mieć dość dynamiczny przebieg. 

Adam Stańczak
Analityk DM BOŚ 
Wydział Analiz Rynkowych
Dom Maklerski Banku Ochrony Środowiska S.A.