Pierwszy tydzień września na globalnych rynkach skończył się wzrostami indeksów S&P500 i Nasdaqa Composite przy spadku DJIA oraz cofnięciach niemieckiego DAX-a i francuskiego CAC. Naprawdę jednak wynik tygodnia nie daje sprowadzić się do wspólnego mianownika, gdyż wzrost S&P500 i Nasdaqa został zbudowany na pozytywnej reakcji rynku na wyrok sądu pozwalający spółce Alphabet na zachowanie integralności usług Google, gdy pozostałe wymienione indeksy – nie tak zależne od kapitalizacji spółek technologicznych – nie miały zmiennych, na których mogły zbudować przeciwwagę dla bardzo trudnych dla inwestorów danych z rynku pracy w USA. Dodatkowo, również reakcje inwestorów na dane z rynku pracy były dalekie od wspólnego mianownika. Jeszcze w piątek, przed otwarciem rynków kasowych, inwestorzy interpretowali serię słabych danych z rynku pracy w USA w modelu „im gorzej, tym lepiej” i zamiast skupiać się na czytelnej zadyszce tego segmentu gospodarki akcentowali konsekwencje danych dla polityki monetarnej Rezerwy Federalnej. Efektem było otwarcie notowań piątkowych przez indeks S&P500 na nowym ATH, co chwilę później zmieniło się w dynamiczną falę spadkową. Dlatego, nawet wzrostowy tydzień dla indeksów S&P500 i Nasdaqa Composite trzeba umieścić w kontekście ostrzeżenia, iż obserwowane wcześniej równoważenie obaw o kondycję konsumenta podnoszeniem wycen prawdopodobieństwa obniżek ceny kredytu zwyczajnie przestało działać. 

Patrząc na dane trudno o gorszą serię. W czwartek, cotygodniowe dane o zasiłkach dla bezrobotnych wypadły czytelnie poniżej oczekiwań – 237 tys. przy prognozie 231 tys. - co oznaczało też wzrost wobec tygodnia poprzedniego z 229 tys. Dane Challengera pokazały, iż liczba planowanych zwolnień wzrosła w sierpniu do blisko 86 tys. z 65 tys. w lipcu. Wreszcie odczyt ADP pokazał wzrost liczby etatów w sektorze prywatnym w sierpniu o ledwie 54 tys. przy prognozie 71 tys., po 106 tys. w lipcu. Piątek dołączył do tego comiesięczne dane Departamentu Pracy, które pokazały, iż wzrost liczby etatów poza rolnictwem wyniósł ledwie 22 tys. przy prognozie przekraczającej 70 tys. Dodatkowo, rewizje danych z poprzednich miesięcy pokazały, iż średni miesięczny wzrost liczby miejsc pracy w ostatnich czterech miesiącach wynosi ledwie 27 tys. Całość sumuje się w poważne ostrzeżenie, czego rynkowym efektem staje się  przesunięcie uwagi z obniżek ceny kredytu i inflacji na kondycję gospodarki w całości. W praktyce, inwestorzy muszą przesunąć uwagę z pytań o to, co zrobi Fed na pytania, jak bardzo spóźnione mogą być obniżki ceny kredytu przez amerykański bank centralny. Dlatego, w grze zaczynają pojawiać się scenariusze, w których Fed musi dokonać mocnych cięć – może o 100 pb do końca roku, w tym cięcia o 50 pb już 17 września – ale tu na scenę musi wkroczyć kolejne pytanie o to, jak bardzo zły jest stan gospodarki, gdy Rezerwa Federalna staje przed perspektywą skokowego dostosowania?

Ostatni element jawi się teraz jako decydujący dla przyszłość giełd w krótkiej perspektywie czasowej. Od pewnego czasu układ sił na rynkach jest czytelnie korekcyjny, ale przed głębszą korektą giełdy – zwłaszcza amerykańskie – uchronił prezes Rezerwy Federalnej obiecując obniżki ceny kredytu w trakcie wystąpienia w Jackson Hole. Problem w tym, iż do wrześniowego komunikatu FOMC trudno znaleźć zmienne, które mogłyby zrównoważyć nowe obawy. Członkowie FOMC weszli już w fazę medialnego wyciszenia przed wrześniowym posiedzeniem, więc nie będą mogli mówić, co zrobią nie tylko w połowie września, ale też w kolejnych miesiącach, które jawią teraz jako równie ważne. W praktyce, przez 10 dni inwestorzy będą musieli trawić kolejne dane w nowym układzie sił i wybierać między zadowoleniem z przyszłej polityki Fed i zaniepokojeniem o kondycję gospodarki. Naprawdę, najlepsze byłyby dane makro zwyczajnie letnie, które nie straszą obniżeniem wycen zmian ceny kredytu w USA, ale też nie straszą radykalnym pogorszeniem stanu gospodarki. Doświadczenie pokazuje, iż dane rzadko układają się w sposób idealny dla rynków, gdy same rynki – o czymś świadczą  wyznaczone przez S&P500 nowe rekordy wszech czasów – ułożone są pod scenariusz idealny. W praktyce, warto oczekiwać większej dawki zmienności, która nie musi zaowocować czytelnym trendem, ale może nową dawką szumu technicznego oraz nowymi pytaniami o ugruntowanie hossy w sile gospodarki.

Adam Stańczak
Analityk DM BOŚ 
Wydział Analiz Rynkowych
Dom Maklerski Banku Ochrony Środowiska S.A.