Rynki rozwinięte skończyły sierpień w nastrojach korekcyjnych. Finałowy tydzień miesiąca przyniósł spadek DJIA o 0,20 procent, gdy Nasdaq Composite oddał 0,19 procent przy spadku szerokiego S&P500 o 0,10 procent. Europa odpowiedziała spadkiem niemieckiego DAX-a o 1,89 procent i cofnięciem francuskiego CAC o 3,34 procent. Relatywna słabość Europy została w części zbudowana na obawach o upadek rządu we Francji, ale też wpisała się w szerszy obraz, w którym region skończył miesiąc spadkami – DAX oddał 0,69 procent, a CAC 0,88 procent – gdy Wall Street ma za sobą czwarty miesiąc zwyżek w serii. W istocie, DJIA skończył sierpień zwyżką o 3,20 procent przy wzroście Nasdaqa Composite o 1,58 procent oraz umocnieniu S&P500 o 1,91 procent. Niemniej, również na Wall Street finałowe sesje zakończonego miesiąca zawierały w sobie silne ostrzeżenie, iż wrzesień może przynieść korektę, która zostanie zbudowana nie tylko na tradycyjnym przekonaniu, iż zaczynający się dziś miesiąc jest statystycznie najgorszym dla akcji w roku. Anomalia kalendarzowa wspierana jest faktem, iż popytowi kończą się argumenty wzrostowe w postaci silników, na jakich akcje miałyby być niesione na północ. Temat obniżki ceny kredytu przez Fed na wrześniowym posiedzeniu FOMC jawi się generalnie jako wyceniony, gdy reakcja na wyniki spółki Nvidia – które miały być paliwem do kontynuacji zwyżek – okazała się raczej powodem do realizacji zysków niż nowego ataku byków.

Całość sumuje się w sygnał, iż popyt może być zmęczony, a podaż zechce szukać swojej szansy w kontekście wątpliwości  budowanych na ryzykach wzrostu inflacji, osłabienia rynku pracy i generalnie kondycji gospodarki amerykańskiej. Wiele będzie zależało od publikowanych danych w pierwszej połowie września, które pokażą stan koniunktury w przemyśle, usługach, skalę osłabienia rynku pracy i wreszcie inflację na poziomie producentów w USA. Każdy z elementów będzie kształtował jakoś oczekiwania wobec zmian w polityce Fed, ale – jak zawsze w takich przypadkach – trudno nie zapomnieć o ryzyku, w którym słabe dane makro mogą owocować wzrostem optymizmu wobec wycen obniżek ceny kredytu tak długo, jak nie będą budowały obrazu nadciągającego spowolnienia gospodarczego. Generalnie rzecz ujmując dane nie mogą być za słabe, jak równie za mocne. Najlepszym scenariuszem są dane po prostu optymalne, a więc podtrzymujące optymizm wobec przyszłości. W istocie, ryzykiem dla rynku jest również nadmierny optymizm wobec przyszłości polityki Fed, na którym rynki amerykańskie już zbudowały wyhamowanie potrzebnej korekty - po wystąpieniu prezesa Rezerwy Federalnej w Jackson Hole – choć jak widać nie potrafiły trwale wyhamować prób podaży w szukaniu realizacji zysków. Doskonałym obrazem jest zeszły tydzień, w który S&P500 wybił się na historyczne maksima, ale finalnie popyt poniósł porażkę na psychologicznej barierze 6500 pkt. i wyjście na nowe nowy rekord okazało się pułapką hossy na wykupionym rynku. 

Sytuacji popytu nie poprawia też zamieszanie wokół Fed, a dokładniej walka prezydenta Donalda Trumpa z niezależnością banku centralnego. Krótkookresowo układ sił może jawić się jako sprzyjającym bykom – wymuszona gołębia polityka sprzyja cenom akcji - ale mieszanka wzrostu inflacji i zadłużenia rządu federalnego muszą owocować pytaniami o wpływ polityki rządu na gospodarkę i zyski spółek. Średniookresowo dominującym scenariuszem jest jednak kontynuacja hossy. Na chwilę obecną rynki ciągle operują w kontekście prognoz, iż zyski spółek w 2025 roku i 2026 roku będą rosły w tempie kilkunastu procent. W efekcie, ewentualna wrześniowa czy wrześniowo-październikowa korekta – ciągle potencjalna – będzie przyjmowana jako okazja do zakupów pod kolejną anomalię kalendarzową, która mówi, iż po okresie jesiennej korekty przychodzi czas zwyżek trwających do pierwszych tygodni nowego roku. Scenariusz wzrostowy będzie obowiązujący tak długo, jak na horyzoncie nie pojawi się ryzyko recesji, gdyż wzrost gospodarczy był zawsze jednym z najważniejszych fundamentów, na jakich opierały się rynki byka i ich kontynuacje. W praktyce, warto zatem oczekiwać również rynkowych spekulacji, jak głęboka może być korekta i nie zapominać o banalnym fakcie, iż cofnięcia indeksów o kilka procent są standardem w każdym roku i trafiają się rynkom niezależnie od perspektyw gospodarczych czy oczekiwań wobec zmian w polityce banków centralnych.

Adam Stańczak
Analityk DM BOŚ 
Wydział Analiz Rynkowych
Dom Maklerski Banku Ochrony Środowiska S.A.